بررسی تأثیر کاربرد نانوکودهای عناصر غذایی کم مصرف در تغذیه گیاهان

افزایش روزافزاون جمعیت انسانی و نیاز به غذای بیش تر از یک سو و کاهش وسعت خاک­های قابل کشت و حاصلخیزی آنها از سوی دیگر بشر را به کاربرد کودهای شیمیایی بیش تر سوق داده است. فراهمی عناصر غذایی کم ­مصرف در برخی خاک­های آهکی دنیا با ph قلیایی، مقدار ماده آلی کم (شرایط بیش تر خاک­های ایران) و یا درشت بافت، کم است. محققان تلاش می­کنند تا با استفاده از فناوری­های نوین موجب افزایش کارایی مصرف عناصر غذایی کم مصرف و کاهش مقدار مصرف کودهای آنها برای کاهش هزینه­ها و کاهش آلودگی محیط زیست شوند. در این راستا نانوفناوری توانسته با تغییر ویژگی­های کودها، محققان را برای رسیدن به کودهایی با کارایی مصرف بیش تر و در نتیجه کاهش مقدار مصرف آنها و کاهش خطرات زیست­محیطی، امیدوار کند. نانومواد شامل موادی است که حداقل در یک بعد اندازه­ای کوچک­تر 100 نانومتر داشته باشند. نانومواد مختلفی به عنوان کود برای گیاهان مورد استفاده قرار گرفته­اند که بیش تر آنها در گلخانه و در بسترهای کشت مصنوعی بوده است. اثرات مثبت نانوکودهای آهن، روی، منگنز، مس و مولیبدن بر شاخص­های رشد گیاهان گندم، کلزا، سورگوم، انواع لوبیا، خیار، گوجه­فرنگی، بادام زمینی، برخی گیاهان دارویی و غیره گزارش شده است. با این حال، عدم تأثیر و یا اثرات منفی نانوکودها نیز در گزارش ها کم نبوده و نباید نادیده گرفته شود. همچنین عواقب ورود حجم عظیمی از این مواد به محیط­زیست از طریق کوددهی مبهم بوده و نتیجه ورود آنها به زنجیره غذایی مورد بحث است. بنابراین، به نظر می­رسد دستیابی به یک کود مطلوب نیازمند انجام تحقیقات بیش تری می باشد.